Ewa Stankiewicz laureatką Nagrody im. Jacka Maziarskiego "za walkę o wolność słowa i budzenie narodowej solidarności"

„To co robię, i co czasem może się wydawać radykalne, wynika z analizy sytuacji w Polsce, która według mnie jest bardzo zła. Na naszych oczach rozpadło się państwo polskie i bardzo trudno normalnie funkcjonować w takich warunkach” - powiedziała Ewa Stankiewicz, odbierając przyznaną jej nagrodę im. Jacka Maziarskiego.

Normal 0 21 false false false MicrosoftInternetExplorer4

26 października 2012 roku Kapituła Nagrody im. Jacka Maziarskiego już po raz trzeci przyznała swą nagrodę, która tym razem trafiła w ręce Ewy Stankiewicz, autorki wybitnych filmów dokumentalnych, dziennikarki i działaczki niepodległościowej, twórczyni „Solidarnych 2010”.

Ewa Stankiewicz otrzymała tę nagrodę za film „Krzyż” oraz, co podkreślono w uzasadnieniu, „za heroiczną walkę o wolność słowa i budzenie narodowej solidarności w oporze przeciwko kłamstwu smoleńskiemu".

Oprócz Ewy Stankiewicz do nagrody w tym roku nominowano: Tomasza Mertę (pośmiertnie), Anitę Gargas z "Gazety Polskiej", Cezarego Gmyza z "Rzeczpospolitej", Pawła Lisickiego z "Uważam Rze" oraz Tomasza Sakiewicza z „Gazety Polskiej”.

Uroczysta ceremonia wręczenia nagrody poprowadzona przez Bronisława Wildsteina odbyła się w warszawskiej siedzibie Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich przy ulicy Foksal. O Fundacji Jacka Maziarskiego mówiła Anna Żukowska-Maziarska, postać patrona nagrody przypomniał jego przyjaciel pierwszy ambasador wolnych Węgier w Polsce Ákos Engelmayer.  Decyzję kapituły przedstawił Krzysztof Czabański, a wspaniałą laudację wygłosił Krzysztof Kłopotowski.

Wręczając nagrodę Ewie Stankiewicz, Krzysztof Czabański podkreślił, że wszystkich tegorocznych nominowanych, a także laureatów z poprzednich lat łączy jedna wspólna cecha, a tą cechą jest odwaga.   “Znowu żyjemy w okresie, kiedy odwaga jest cechą drogą, pożądaną i rzadką. A jednocześnie jest to cecha, która konstytuuje działalność publiczną… ” -  dodał.

W wygłoszonej ze swadą laudacji tak zazwyczaj zdystansowany Krzysztof Kłopotowski nazwał Ewę Stankiewicz naszą Joanną D’Arc.  “Myślę, że jej działalność została natchniona, jak tamtej francuskiej „działaczki” niepodległościowej. Minęło pół tysiąclecia, zanim Joanna d’Arc została uznana za świętą. Nie życzę pani Ewie jej losu. Ale żyjemy w niebezpiecznych czasach. Pani Ewa o tym wie. Powiada - w swoim głośnym tekście - „Co robić?” – że w wyniku zamachu smoleńskiego władzę w Polsce objęli ludzie pod kontrolą Moskwy. Zadaje więc proste pytania. I prosto odpowiada. Jej odwaga wzbudza podziw.” – kontynuował emocjonalnie.

Za tę odwagę Ewa Stankiewicz zapłaciła cenę, jej wybitne filmy “Trzej kumple”, “Solidarni 2010”, “Krzyż” i inne dokumenty a także film fabularny nie są nigdzie pokazywane.

“Pani Ewo, kocham panią miłością starego wiarusa.” – zakończył Krzysztof Kłopotowski.

Dziękując za przyznanie nagrody, Ewa Stankiewicz powiedziała, że zgodnie z jej diagnozą, musimy od podstaw budować państwo. "To co robię, i co czasem może się wydawać radykalne, wynika właśnie z analizy sytuacji w Polsce, która według mnie jest bardzo zła. Na naszych oczach rozpadło się państwo polskie i bardzo trudno normalnie funkcjonować w takich warunkach”. Dodała, że nagroda im. Jacka Maziarskiego to wielki zaszczyt i zobowiązanie.

Nagroda im. Jacka Maziarskiego ustanowiona w 2010 r. przez panią Annę Żukowską-Maziarską oraz grupę przyjaciół zmarłego rok wcześniej dziennikarza jest przyznawana co roku młodym dziennikarzom i badaczom historii za wybitne osiągnięcia publicystyczne i eseistyczne, wyróżniające się suwerennością i uczciwością myślenia.

W poprzednich latach laureatami zostali historyk Paweł Zyzak (za biografię Lecha Wałęsy) oraz dziennikarze Jacek i Michał Karnowscy (za publicystykę oraz stworzenie portalu „wPolityce”).

Ideą nagrody jest promowanie wysokich etyczno-moralnych standardów w twórczości naukowej, literackiej i publicystycznej. Patron nagrody, Jacek Maziarski, wyrzucony z pracy w stanie wojennym, sam takie standardy spełniał. Po utracie pracy zamieścił w prasie słynne ogłoszenie “Szukam uczciwej pracy” – dla wszystkich z radością je czytających, było wtedy jasne, że kluczowe w tym ogłoszeniu jest słowo “uczciwej”, słowo, które dla innych miało być drogowskazem w ówczesnej rzeczywistości. W 1990 roku Jacek Maziarski otrzymał nagrodę za nonkonformizm w publicystyce przyznaną przez Stefana Kisielewskiego.

pierwszy ambasador wolnych Węgier w Polsce Ákos Engelmayer oraz Bronisław Wildstein - członek kapituły nagrody Na pierwszym planie Anna Maziarska - twórczyni nagrody Nominowane do nagrody - Anita Gargas i Ewa Stankiewicz Ewa Stankiewicz i Krzysztof Dybciak - członek kapituły nagrody Izabela Galicka, członek kapituły nagrody składa gratulacje laureatce Ewa Stankiewicz z książką "Lawa" - dziełem Solidarnych2010 (Blogpress jest patronem medialnym tej publikacji) Krzysztof Kłopotowski, Krzysztof Czabański - członkowie kapituły nagrody oraz Teresa Bochwic Relacja: Włodzimierz Sobczyk (film) oraz Emaus (tekst i zdjęcia) Wywiad z Ewą Stankiewicz: http://www.blogpress.pl/node/14805 Wywiad z Bronisławem Wildsteinem: http://www.blogpress.pl/node/14802