Kto okradł emerytów ?

Emerytura to bardzo poważne zagadnienie. Jak pokazała historia, prorocy spod znaku Matki Marży oszukali społeczeństwo na przestrzeni ostatnich 20 lat wyśmienicie. W tej chwili próbują zrobić to po raz wtóry, wciskając społeczeństwu iż najważniejszym elementem reformy emerytalnej ma być dozgonna praca. Owszem jest to najlepsze i najprostsze z możliwych rozwiązań poprawienia kondycji finansowej ubezpieczyciela. Nikt w to nie wątpi. Niestety, poza ZUS oraz zdezelowanym budżetem drugą stronę medalu stanowią ludzie, emeryci oraz pracujący ,,ubezpieczeni''.

Jak pogodzić obie strony ? Jak znaleźć złoty środek na rozwiązanie tego problemu ? Otóż należy najpierw zdefiniować podstawowe pojęcia oraz wskazać główne kierunki działań i kolejne kroki.

Co to jest emerytura ?

Emerytura jest świadczeniem pieniężnym wypłacanym przez ubezpieczyciela osobie uprawnionej. Procedurę funkcjonowania tego świadczenia określa ustawa z 1998 roku ( z późniejszymi poprawkami ) :

http://lublin.znp.edu.pl/emerytury/ustawa1.doc

oraz

http://www.mpips.gov.pl/ubezpieczenia-spoleczne/ubezpieczenie-emerytalne/ustawa-o-emeryturach-kapitalowych/

Jednym słowem, Fundusz Ubezpieczeń Społecznych gwarantuje emeryturę każdej osobie uprawnionej po osiągnięciu ustawowych warunków. Jeśli tak, to proszę wszystkich aktualnie pracujących o zaprzestanie wpłacania składek przez jeden rok. Cóż stanie się wówczas ? Emeryci sami się wyżywią ? Przecież obiecuje im to ustawa. Ustawa, czyli kawałek papieru stworzony na potrzeby rzucania ochłapów gawiedzi aby nie wyszła na ulicę, nie gwarantuje jak widać niczego. Jest to czysta fikcja literacka. Zmiana w tej fikcji jednego z parametrów jest brnięciem w jeszcze większe oszustwo. Właściwym określeniem dzisiejszej emerytury powinno być ,,gwarantuje pod warunkiem, że ma z czego wypłacać'', to znaczy, że gwarancja dzisiejszego ubezpieczyciela bazuje na funkcji Janosika - jednym zabrać, drugim dać.

Jak rozwiązać problem emerytur ?

Potrzebna jest całkowicie nowa ustawa, która będzie stanowić właściwą umowę społeczną. Nie ma na tym świecie rzeczy pewnych poza tym, że każdy zejdzie z tego świata, i na to chyba liczy ten rząd najbardziej. Szukanie gwarancji uzyskania emerytury na własną rękę w postaci :

• oszczędności na koncie

• inwestowania we wszelkie dobra, nieruchomości

• iluzoryczne fundusze

w każdej chwili może okazać się klapą, ze względu na dewaluację, denominację, reformy Balcerowicza lub powodzie. Oczywiście nikt nikomu nie zabrania inwestowania na własną odpowiedzialność. Jedynym pewnikiem w systemie ubezpieczeń społecznych, widocznym gołym okiem w dniu dzisiejszym, jest pracujący człowiek, który poprzez pracę otrzymuje wynagrodzenie i dzieli się nim z emerytami w formie podatku. Nie było, nie ma i nie będzie innego sposobu zabezpieczenia świadczeń emerytalnych w tak pewnym stopniu.

W ogólnym uproszczeniu świadczenie emerytalne można przedstawić za pomocą wzoru :

Emerytura = Podatek( Praca )+ Własne_Inwestycje( Oszczędności )

Pomijając własne inwestycje pozostaje jedyna zależność – podatek od pracujących. Cóż można zrobić w tej materii aby funkcja osiągała nie tylko maksymalnie korzystne wartości ale była także najmniej uciążliwa dla pracujących :

• zadbać o możliwość pracy dla jak największej liczby ubezpieczonych

• zwiększyć wynagrodzenia

• zoptymalizować wielkość podatku od pracy

 Tylko tymi parametrami można manipulować i regulować wielkość emerytury, zaś przedłużanie wieku emerytalnego jest tylko kolejną ucieczką rządzących od odpowiedzialności za los obywateli.

Jak wygląda dzisiaj opodatkowanie pracy ?

Posłużę się przykładem płacy brutto w wysokości 1000 zł ( w zaokrągleniach szacunkowych, bez groszy i końcówek mniej znaczących ). Pracodawca realizujący wypłatę, musi położyć na stół 1202 zł i odpowiednio podzielić tą kwotę na poszczególne składniki : 

• Koszt dodatkowy ponoszony przez pracodawcę 202 zł. ( składki naliczane od płacy brutto )

• Płaca brutto 1000 zł. ( zawiera podatek dochodowy i wszelkie składniki ubezpieczenia )

• Razem wszelkie podatki/składki 1202 – 697 = 505 zł.

• Płaca netto ( do ręki ) 697 zł.

Pracownik po wyjściu z pracy dokonuje zakupu paliwa na stacji paliw za całą kwotę. Kwota ta obejmuje połowę podatków, VAT i akcyzę. W zależności od kupowanych towarów lub usług, pracownik płaci podatek co najmniej 23% VAT, co daje z kwoty 697 zł, 566 zł kwotę netto jako wartość nabywczą swojego zarobku.

Podsumowując, pracodawca ponosi całkowity koszt płacy 1202 zł, pracownik otrzymuje pieniądze o bardzo optymistycznej wartości nabywczej 566 zł ( prawdziwe wydatki zawierają więcej podatków niż vat 23% ). Optymistycznie pracownik otrzymuje na każde 1000 zł pensji brutto około 47 % całkowitych kosztów ponoszonych przez pracodawcę. Oznacza to, że co najmniej 53 % pożera podatek. Czy można jeszcze więcej opodatkowywać pracę ?

Zwiększanie podatków nie zachęca podatnika do ich płacenia, gdyż ostateczna kwota pensji po totalnym opodatkowaniu może być o wiele mniejsza niż połowa faktycznych kosztów ponoszonych na stworzenie miejsca pracy. W związku z tym, nikt nie chciał słuchać prezesa Kaczyńskiego o likwidacji podatku liniowego ani reklamy Tuska zniechęcającej do brania kopert ( bez znaczków ).

Miejsca pracy tworzą emerytury.

Szanowni Państwo, gdyby Matka Teresa inwestowała w Polsce, może wówczas spełniłyby się proroctwa wielkiego maga Balcerowicza oraz jego współtowarzyszy z rządów lat dziewięćdziesiątych. Te piękne bajeczki o zbawiennej roli prywatyzacji są dziś widoczne w totalnym upadku systemu emerytalnego. To właśnie ówcześni prorocy i magowie snuli wspaniałe wizje wypoczynku emerytów na Hawajach i Kanarach. Do dnia dzisiejszego proces złodziejskiej prywatyzacji nadal pozbawia ludzi miejsc pracy i własności. Tylko własność może generować miejsca pracy, z usług bez własnych środków utrzymują się tylko prostytutki. Reasumując, zdezelowana ideologia liberalnych magów była świadomą kradzieżą i prostytuowaniem społeczeństwa. Nie fałszywe intencje, tylko efekt działań należy tak nazwać.

Prywatyzacja kluczowych branż dała zabezpieczenia emerytalne, owszem, ale emerytom z innych krajów oraz marżę ze sprzedaży dla utrzymania się zarządzających.

Etapy naprawy systemu emerytalnego.

• przywrócić karę śmierci i publicznej chłosty.

• rozliczyć uczciwie prywatyzacje od początku lat dziewięćdziesiątych.

Po załatwieniu powyższych punktów można będzie przystąpić do konsultacji społecznych celem wygenerowania właściwej ustawy. Pomysłów jest wiele, tylko brakuje możliwości ich realizacji z powodu niespełnienia podstawowych w/w warunków.