Zew krwi

"To przez Pana to wszystko" powiedziała Maria Antonina Josefa Johanna von Osterreich - arcyksiężniczka austriacka, Królowa Francji do niejakiego Rousseau - dyrygenta dworskiej kapeli - na widok tłumu wyjącego pod Pałacem Tuileries. Oświecenie przygotowało przesłanki katastrofy i schodziło ze sceny. Za chwilę miała się zacząć Wielka Rewolucja Francuska - programowa rzeź - która do dzisiaj odbija się ludziom czkawką, po wszystkich zakamarkach Ziemi. Od tego czasu polityka eksterminacji, staje się standardem stosowanym nader chętnie przez zbrodniarzy lewicowego autoramentu. I pomyśleć, że wszystko mogło być inaczej lecz w kwietniu 1791 roku zmarł Honore Gabriel Riqueti de Mirabeau. Wypijał ogromne ilości wina i kochał się bez pamięci lecz i bez wzajemności w Marii Antoninie, która go nie znosiła. Dla niej stanął na czele rewolucji, by się z nim liczono i by stać się dla królowej oparciem. Mając niebywały mir u ludu zamierzał doprowadzić Francję do Monarchii Konstytucyjnej. Nie zdąrzył ku nieszczęściu swojej ojczyzny rodziny królewskiej i całego świata. Kto stworzył podwaliny do tragedii trapiącej ludzi po dziś dzień (m.in: Korea Płn., Kuba, Wenezuela, Wietnam, Chiny, w 1/2 Ruso-Sowiety i satelici)? Oto ci wynalazcy. Jean-Jacques Rousseau - Szwajcar (teoretyk), najpierw protestant później katolik, z kolei znowu protestant (kalwinizm). Wychowywany przez ojca i bez matki, która zmarła przy jego porodzie. Oddany do innego domu zostaje najpierw adoptowany, a później uczyniony kochankiem przez przybraną matkę. Złodziej i ekshibicjonista. Ojciec pięciorga dzieci, których imion nie poznał, i których się pozbył przekazując do przytułku twierdząc, że państwo lepiej wywiązuje się z obowiązków wychowawczych niż rodzina. Parał się rzeczami przeróżnymi. Był lokajem, guwernerem, kopistą nut, muzykiem, kompozytorem, filozofem, teoretykiem wychowania, zielarzem i pisarzem o zacięciu politycznym. Był chorobliwie drażliwy i nie uznawał pracy zarobkowej - lansował próżniactwo. Zło upatrywał w cywilizacji, zwalczał prawo własności, ustrój monarchistyczny i teatr siedlisko szkodliwości i niemoralności. Postulował zniesienie nierówności społecznych i dawał ludowi prawo do przeprowadzenia rewolucji. Za właściwe uznawał państwo demokratyczno-totalitarne. Z góry delegityminizował wszystkie inne ustroje. Wzywał do ogólnoświatowej rewolucji. Nie uznawał za rzecz właściwą istnienia parlamentu. Samego siebie uważał za chodzącą cnotę. Zmarł w 1778 roku, a w 1794 rewolucjoniści, tak jak on złodzieje, gdyż hasło "Wolność, Równość, Braterstwo" ukradli piratom, umieścili go w Panteonie, gdyż dla lewicowców czyli jakobinów, protoplastów socjalistów stał się on głównym ideologiem. Maximilien Marie Isidore de Robespierre - Francuz (praktyk), który jako dziecko stracił matkę, a następnie został porzucony przez ojca, który uciekł z kraju, pozostawiając dzieci (czworo) pod opieką rodziny swej zmarłej żony. Deista, miłośnik twórczości Rousseau. Mimo to uzyskał wsparcie biskupa Arras dzięki czemu i pilnemu uczeniu się ukończył studia prawnicze i został adwokatem. Oprócz uprawiania zawodu zajmował się pisaniem wierszy i rozpraw z etyki prawa. Po wyborze na deputowanego reprezentował poglądy lewicowe. Wygłaszał mowy przeciwko królewskiemu prawu weta i karze śmierci. Nie przeszkodziło mu to później wygłosić podobnej mowy, ale za skazaniem króla na tąż karę. Po wejściu do Komitetu Ocalenia Publicznego został dyktatorem i głównym ideologiem polityki terroru. Wprowadził stałe maksymalne ceny i płace, a także ustawę o spekulantach. Dodatkowo opodatkowano bogatych obywateli. Chłopom sprzedano ziemię odebraną Kościołowi. Wprowadzono kult rozumu, ojczyzny i Istoty Najwyższej, cywilne śluby oraz pogrzeby. Twierdził, że amnestia oznacza kontrrewolucję, a rząd w rewolucji jest despotyzmem wolności przeciwko tyranii. Uważał, że terror jest sprawiedliwością, choć niezwłoczną srogą i nieugiętą. Jest również kosekwencją ogólnej zasady, jaką jest demokracja dostosowana do najpilniejszych potrzeb państwa. Robespierre nie brał łapówek, o pieniądze nie dbał, od kobiet stronił, nie pił, nie palił, nie objadał się, nie grał w karty. Zginął, bez sądu zgilotynowany w 1794 roku. Karl Heinrich Marx - Niemiec pochodzenia żydowskiego. Wychowany m.in. w kulcie Rousseau w rodzinie rabinistycznej, która przeszła na kalwinizm. Na studiach stał się lewicowym heglistą, którego filozofię traktował jako rewolucyjną i ateistyczną. W tym czasie sam był deistą. Po doświadczeniach zdobytych w kierowaniu opozycyjną Gazetą Reńską dochodzi do materializmu, a odchodzi od demokratyzmu na rzecz komunizmu (socjalizm proletariacki). Wkrótce po tym staje się rewolucjonistą-internacjonalistą. Lansuje tzw. humanizm socjalistyczny. Wspólnie z Engelsem tworzy tezy materializmu historycznego (materializm + darwinizm + pozytywizm + naturalizm + heglizm), czyli bla, bla, bla. Zostaje członkiem Związku Komunistów, w którego tworzenie aktywnie się zaangażował. Współtworzy Miedzynarodowe Stowarzyszenie Robotników - I Miedzynarodówkę. Marxa uważa się za założyciela tzw. socjalizmu naukowego. W ekonomii formułuje koncepcję wyzysku i przewiduje zaostrzające się kryzysy tworząc terię katastrof. Potępiał wszystkie reformy socjalne uważając, że przedłuża to tylko nieuchronną agonię systemu kapitalistycznego. Uważał, że najlepszym rozwiązaniem jest zupełne zniszczenie tego systemu w drodze rewolucji, a następnie dla utrzymania powstałego w ten sposób systemu socjalistycznego, wprowadzenie dyktatury proletariatu. Większość życia Marx choruje na ropne zapalenie skóry - czyraki. Wiąże się to z bólem i niemiłymi doznaniami zapachowymi jego i jego otoczenia. Pewnego razu oświadczył - "...za moje cierpienia ja wam pokażę". Dotrzymał słowa. Cała jego działalność to wynik zaniżonej samooceny spowodowanej chorobą i chęci jej skompensowania w sposób, który wpłynie na miliony. Umarł w 1883 roku. PS. Jedynym "milionerem" nieco późniejszych czasów, który mógł konkurować z Marxem o palmę pierwszeństwa w dziele rozległości wpływu na ludzi, i którego twórczość w przeciwieństwie do niego wytrzymała próbę czasu, był niepozorny wiedeńczyk o nazwisku Freud. Psychoanaliza zmieniła życie i sytuację milionów na całym świecie. Była rewolucją w głowach i bez upływu krwi. Ale do tego zdolna jest, nie licząc Boga tylko nauka, gdyż ona jest również prawdą, choć może niepełną -inaczej by nie działała. ------- Neokomuniści działający dzisiaj w świecie bynajmniej nie wyrzekli się swoich ideałów zafundowanych na działalności trzech scharakteryzowanych wyżej "miłośników ludzkości". Przycupnęli jedynie na chwilę, by w stosownym momencie zacząć praktycznie realizować, co prawda w zmienionej formie ale jednak, swój nowy socjalizm (w Polsce np. działają w "Krytyce Politycznej"). W naszym kraju jest to również (S)zajka (L)akierowanych (D)rani wraz z przyległościami, (R)ak (P)alinki i po części także (P)aczka (O)bwiesiów. Ci, którzy się w tych partiach wybili, podobnie jak ich rodzice, mieli często dzieciństwo zbliżone do opisanych wyżej osób i nigdy się nie wyrzekli działalności, którą pojmowali i pojmują jako misja pracy nad wprowadzeniem w życie społeczne tego co rzekomo nieuchronne i postępowe, a więc socjalizmu. Jeżeli nie dopilnujemy, aby zapewnić naszym dzieciom godziwych warunków życia i rozwoju, przygotujemy tym samym armię nowych frustratów, a więc kandydatów na działaczy neokomunistycznych, konsekwentnie dążących do rewolucji i rozlewu krwi. Jedynym lekarstwem, aby do tego nie dopuścić jest miłość. Kochajmy naszych milusińskich by były szczęśliwe, a parafrazując słowa ksiedza Twardowskiego - śpieszmy się kochać dzieci, tak szybko dorośleją. To powinno wystarczyć. Twórczość wpisana w trójkąt (Szwajcaria -Francja - Niemcy)Rousseau, Robespierre, Marx, stworzyła masę krytyczną, która na całego eksplodowała w 1917 roku i odbija się ludzkości czkawką, aż do dziś. Ku dalszemu nieszczęściu wspólnoty międzynarodowej, także wszystkie te lata od wybuchu Rewolucji Październikowej objął praktycznie swoimi wpływami inny, przemieszczony na wschód Euro-Azji trójkąt praktyko-teoretyków socjalizmu* (Rosja-Sowiety) Lenin, (Niemcy) Hitler, (Gruzja-Sowiety) Stalin. O skutkach tego zagospodarowania w kontekście działającej pod nowymi szyldami także w Polsce neokomuny - może przy następnej okazji. ---------- * Pominięto działalność Mao Tse-tunga, która została wylansowana w Azji i w Afryce.