Ostatnie pomysły nowych władz oświatowych w Polsce budzą uzasadnioną grozę. Ale nie wszyscy uświadamiają sobie skutki posunięć brzmiących dla niewtajemniczonych dość „niewinnie”, jak zakaz zadawania prac domowych- wyjaśnia Hanna Dobrowolska ekspert oświatowy Ruch Ochrony Szkoły
Reakcje licznych mainstreamowych mediów i … niektórych „nowoczesnych” rodziców zdają się być entuzjastyczne: Super, nasze dzieciaki będą miały więcej czasu na indywidualny rozwój, na realizację pasji, na zajęcia pozalekcyjne, przyjaźnie rówieśnicze… Specjaliści, zawsze na usługach systemu, potwierdzają: Tak, uczniowie, pozbawieni zostaną zbędnych stresów, a nawet – tzw. wykluczenia z powodu nieodrabiania prac domowych, jak to ma miejsce obecnie, i osiągną większy dobrostan – kontynuuje Hanna Dobrowolska. Całość wypowiedzi znajduje się pod linkiem https://pch24.pl/koniec-prac-domowych-raj-czy-upadek-szkoly/
(BR) Czy chcemy by dzieci i młodzież doświadczyły „dobrostanu”, zdefiniowanego poniżej?
Dobrostan ma zapewnić właściwą opiekę, której miernikiem jest zachowanie pięciu wolności, poniżej 4 z nich:
Wolność od głodu, pragnienia i niedożywienia
Wolność od urazów psychicznych i bólu
Wolność do wyrażania naturalnego zachowania poprzez zapewnienie odpowiedniej przestrzeni, warunków i towarzystwa innych
Wolność od strachu i stresu poprzez zapewnienie opieki i traktowanie, które nie powoduje psychicznego cierpienia
Takie właśnie warunki ma zapewnić uczniom „przyjazna szkoła”. Czy widzimy tu wolność do zdobywania przez ucznia klasycznej wiedzy i kompetencji przygotowujących do godnego życia w przyszłości?. Czy zgodzimy się, by minister Nowacka wdrażała projekt „przyjaznej szkoły” ( słowo wytrych agendy ONZ) ograniczający intelektualny rozwój młodego pokolenia ?
Takim samym słowem wytrychem ( jak wiele innych słów i pojęć wprasowywanych od lat w nasze mózgi w toczącej się globalizacji rewolucji kulturowej) jest właśnie słowo „dobrostan”, odnoszone kiedyś do hodowli zwierząt i uprawy roślin a obecnie do ucznia, w realizowanej przez minister Nowacką reformie, zgodnie z marksistowską agendą.
Fundacja Compassion in World Farming Polska z siedzibą w Warszawie : Co to jest dobrostan zwierząt?
Dobrostan zwierząt odnosi się nie tylko do zdrowia i warunków fizycznych, ale także samopoczucia psychicznego i możliwości wyrażania naturalnych zachowań. Można uznać, że dobrostan zwierząt jest zapewniony, jeśli zwierzęta są zdrowe, dobrze się czują oraz nie cierpią. Warunki te noszą nazwę „pięciu wolności” i zawarte są w Kodeksie Dobrostanu Zwierząt, który został opracowany przez angielskich specjalistów z Rady Dobrostanu Zwierząt (Farm Animals Welfare Council).
Miernikiem właściwej opieki nad zwierzętami jest zachowanie pięciu wolności
Wolność od głodu, pragnienia i niedożywienia poprzez zapewnienie dostępu do świeżej wody i pokarmu, który utrzyma zwierzęta w zdrowiu i sile.
Wolność od urazów psychicznych i bólu poprzez zapewnienie odpowiedniego schronienia i miejsca odpoczynku.
Wolność od bólu, ran i chorób dzięki zapobieganiu, szybkiej diagnozie i leczeniu.
Wolność do wyrażania naturalnego zachowania poprzez zapewnienie odpowiedniej przestrzeni, warunków i towarzystwa innych zwierząt tego samego gatunku
Wolność od strachu i stresu poprzez zapewnienie opieki i traktowanie, które nie powoduje psychicznego cierpienia zwierząt.
Zwierzęta są bardzo inteligentne i zdolne do odczuwania emocji, takich jak strach i ból, a także przyjemności oraz szczęścia. (https://www.ciwf.pl)
Przerażające, co szykuje młodemu pokoleniu Polaków garstka zbrodniarzy rządząca światem i wysługująca się w Polsce feministkami w ministerialnych waginetach na czele z minister Nowacką.
Zakończenie wypowiedź Hanny Dobrowolskiej: Powiążmy to z seksedukacją według standardów WHO, wprowadzaną pod dyktat UE i UNICEF, oraz edukacją włączającą [inkluzją], z której absolutnie nikt nie ma zamiaru rezygnować, a o której zgubnych skutkach wielokrotnie informowaliśmy na tych łamach.
Efekty łatwo przewidzieć – nastąpi przeobrażenie się szkół z placówek edukacyjnych w świetlice socjoterapeutyczne obsadzone przez sztab pedagogów i psychologów od dobrostanu. W niedługim czasie być może ze specjalnymi salkami do dokonywania samogwałtu, wzorem szczególnie postępowych państw Europy.
Wówczas można będzie ogłosić ostateczny sukces „projektu narodowej debilizacji Polaków”. ( czyli edukacja na poziomie dobrostanu zwierząt). Ale… kimś to wszystko trzeba zrobić. I w tym nadzieja. Nauczyciele, powiedzcie minister Nowackiej, co myślicie o takim projekcie? I Wy, Rodzice – też!
https://pch24.pl/koniec-prac-domowych-raj-czy-upadek-szkoly/
Poniżej kontynuacja wypowiedzi eksperta oświaty, Hanny Dobrowolskiej:
Ten zakaz powstrzyma autorytarne zapędy nauczycieli, którzy – oczywiście – zarzucają pracą zestresowanych i skrajnie przepracowanych uczniów. Wreszcie pedagodzy skończą z przerzucaniem zadań i obowiązków na dom i rodziców. A oni, rodzice, tak samo przemęczeni, jak ich dzieci, odetchną z ulgą i nie będą już zmuszani do egzekwowania tych niedzisiejszych, zaprzeszłych i wręcz średniowieczem trącących powinności. Brak obowiązku, przymusu, wolność, szkoła bez opresji. Nareszcie!
To głosy „tych, co nie wiedzą, o co chodzi” lub innych, którzy są na usługach „tych, co dobrze wiedzą, o co IM chodzi”. Tymczasem, co w istocie planuje minister Nowacka?
Jednym rozporządzeniem chce odebrać nauczycielom „swobodę stosowania metod nauczania i wychowania” , co – przypomnijmy – gwarantuje kadrze dydaktycznej Karta Nauczyciela. W art. 12 Karty czytamy: „Nauczyciel w realizacji programu nauczania ma prawo do swobody stosowania takich metod nauczania i wychowania, jakie uważa za najwłaściwsze spośród uznanych przez współczesne nauki pedagogiczne”.
Dotychczasową i oczywistą swobodę oraz możliwość wyboru tego, co „najwłaściwsze”, ma zastąpić zakaz! Nauczyciele, czas ferii nie został wybrany przypadkowo, by wam zapowiedzieć, że nadchodzi nowy czas – odebranej wolności i praw. Chyba nietrudno to zauważyć?
Prace domowe to jedno ze sprawdzonych narzędzi utrwalania wiedzy i umiejętności – każdy potwierdzi ten oczywisty fakt, choćby niezbyt je lubił, chodząc do szkoły. Poprzez powtarzanie, zapamiętujemy. Poprzez ćwiczenie nabywamy umiejętności stosowania opanowanej wiedzy w nowych kontekstach i utrwalamy to, co zapamiętaliśmy. Powtórek na ogół nie udaje się realizować na lekcjach przedmiotowych lub jeśli nawet tak – to do kolejnej lekcji mija kilka dni, podczas których nieutrwalana w tym czasie wiedza ulatuje. A że właśnie powtarzanie jest kluczowym warunkiem zapamiętania danych treści, należy powtarzać je pomiędzy lekcjami, czyli w domu. Co z zadaniami matematycznymi, z ćwiczeniami z języków obcych? Dalej – co z pracami pisemnymi i wypracowaniami z języka polskiego oraz z lekturami? Kiedy i w jakich okolicznościach uczeń ma opanować słówka, ćwiczyć zastosowanie wzorów i logicznie formułować myśli na piśmie, przeczytać lekturę?
Nasuwa się więc kluczowe pytanie – może wcale nie ma potrafić, przeczytać, opanować, wiedzieć i umieć? Czy nie o to chodzi?
Badania nad pamięcią i strategiami zapamiętywania – prowadzone i popularyzowane w ubiegłych dziesięcioleciach – potwierdzają zasadniczą rolę powtarzania, znaną od stuleci, a jemu właśnie służą prace domowe, tak ośmieszane przez edukacyjnych niszczycieli. Wypracowanie własnego rytmu powtórek, poznanie możliwości i ograniczeń własnego umysłu to klucz sukcesu na wyższych poziomach kształcenia. Brak wypracowanych technik zapamiętywania mści się na studiach wyższych, gdzie porcje wiedzy są bardzo obszerne i wymagają często znacznego tempa ich opanowania, a także podczas np. zmiany charakteru pracy. Takich nawyków powinna uczyć szkoła od samego początku edukacji, a przy tym – konsekwencji, wytrwałości, sumienności.
Brzmi nienowocześnie? I tu właśnie jest problem. Bo szkoła ma być „nowoczesna”, czyli opierać się nie na naukowych i racjonalnych podstawach, nie na dowodach, nie na doświadczeniu i praktyce, a na ideologicznych zrównoważonych – a jakże! – założeniach. Celem „nowoczesnej szkoły” nie jest wiedza, rozwijanie kompetencji, ćwiczenie umysłu i charakteru, nie jest też w żadnym razie podnoszenie poprzeczki wymagań. O, nie! Ona ma być: przyjazna, zrównoważona, niedyskryminująca, niesegregacyjna, równościowa, demokratyczna. Dobrostan wypiera wiedzę w dokumentach unijnych implementowanych do polskiej oświaty. Enigmatyczny postęp zastępuje faktyczne i mierzalne osiągnięcia edukacyjne.
Ale by dojść do tego celu, likwidatorzy oświaty – takiej, jaką znamy – potrzebują narzędzi. Zaliczyć do nich trzeba na początek likwidację dotychczasowej pozycji i roli nauczyciela z jego autorytetem, autonomią, kompetencjami, poczuciem odpowiedzialności i chęcią przekazania wiedzy przedmiotowej uczniowi. Wprowadzany obecnie zakaz zadawania prac domowych służy temu i tylko temu! Pociąga za sobą rezygnację z wymagań wobec ucznia i likwidację narzędzi go dyscyplinujących, jest demonstracyjnym pokazem dominacji praw ucznia nad jego obowiązkami i w efekcie – podporządkowaniem nauczyciela uczniowi.
Nauczyciel nie ma być odpowiedzialny za edukację ucznia, ma wyzbyć się przekonania, że cokolwiek od niego zależy. A w konsekwencji, pozbawiony już złudzeń, co do swojej roli – ma osiągnąć stan obojętności i nie zważając na efekt końcowy swojej pracy w postaci opanowania przez ucznia materiału z przedmiotu nauczania, zadowolić się tym, że uczeń jest… zadowolony. Oto i cel osiągnięty – dobrostan, stan bezczynności, tkwienia w samozadowoleniu wszystkich podmiotów zaangażowanych w „nowoczesną edukację”.
Kolejne projektowane przez obecny MEN kroki to: tzw. odciążenie podstaw programowych [spłycenie, ograniczenie, usunięcie części lektur], połączenie przedmiotów w bloki [infantylizacja, płynność wiedzy], rezygnacja z ocen w skali stopni i wprowadzenie oceny opisowej do końca szkoły podstawowej [brak czytelnej zwrotnej informacji dla ucznia i rodzica, rezygnacja z motywowania ucznia do pracy].
Powiążmy to z seksedukacją według standardów WHO, wprowadzaną pod dyktat UE i UNICEF, oraz edukacją włączającą [inkluzją], z której absolutnie nikt nie ma zamiaru rezygnować, a o której zgubnych skutkach wielokrotnie informowaliśmy na tych łamach.
Efekty łatwo przewidzieć – nastąpi przeobrażenie się szkół z placówek edukacyjnych w świetlice socjoterapeutyczne obsadzone przez sztab pedagogów i psychologów od dobrostanu. W niedługim czasie być może ze specjalnymi salkami do dokonywania samogwałtu, wzorem szczególnie postępowych państw Europy.
Wówczas można będzie ogłosić ostateczny sukces „projektu narodowej debilizacji Polaków”. Ale… kimś to wszystko trzeba zrobić. I w tym nadzieja.
Nauczyciele, powiedzcie minister Nowackiej, co myślicie o takim projekcie? I Wy, Rodzice – też!
Hanna Dobrowolska ekspert oświatowy Ruch Ochrony Szkoły