Normal 0 21 false false false MicrosoftInternetExplorer4 Chodzi o to, żeby Komitet organizacyjny zjazdu wyszukał szereg przedstawicieli naszego górnictwa, przemysłu metalowego w najrozmaitszych jego odgałęzieniach, przemysłu ceramicznego, drzewnego, włókienniczego, skórniczego, chemicznego, spożywczego, papierniczego, graficznego, konfekcyjnego, którzy by przygotowali na zjazd krótkie, 15 minutowe referaty, wskazujące na najpilniejsze potrzeby i postulaty odpowiednich gałęzi przemysłu – postulat z 1917 roku Komitetu organizującego II Galicyjski Zjazd Przemysłowy w Krakowie w dniach 28-30 września 1917 roku. Fachowcy z zakresu spraw społeczno-administracyjnych związanych z przemysłem, jak sprawy celno-polityczne, bankowe, komunikacyjne, robotnicze, wykształcenia zawodowego - przedstawiliby podobne postulaty, każdy ze swego punktu widzenia. Zadaniem Zjazdu byłoby podobnie przedstawione poglądy w drodze rozpraw uzupełnić i skorygować, a w końcu utworzyć organ, który, trzymając się tych ogólnych wskazówek, przeprowadziłby system badań szczegółowych. Wyniki tych badań mogłyby dopiero służyć za podstawę programu naszej przyszłej polityki ekonomicznej w stosunku do przemysłu. (Pamiętnik II Zjazdu Przemysłowego, Kraków 1917).
W Zjeździe udział wzięło 456 uczestników - polskich inżynierów, profesorów, przemysłowców, budowniczych, dyrektorów, właścicieli, bankowców, burmistrzów, radców itp. a pamiętnik z niego zawiera 375 stron referatów ze szczegółowymi analizami stanu bieżącego i postulatami na przyszłość.
Tak działała polska elita w czasie zaborów, w trakcie wojny, której wynik nie został jeszcze rozstrzygnięty. A jak i czy przygotowali się do politycznego odrodzenia Polski poprzez stworzenie polityki ekonomicznej w stosunku do przemysłu (nie tylko) zniszczonego działaniami poprzednich ekip rządzących - wybrani przez nas w 2015 roku? Czy rząd wyszukał doświadczonych, merytorycznych przedstawicieli gałęzi polskiego przemysłu by z nimi nakreślić program polityki gospodarczej, edukacyjnej, kulturalnej Polski i zlecił jego realizację fachowcom?
I Zjazd w 1901 r. był jednym z objawów rosnącego w społeczeństwie zrozumienia, że rozwój ekonomiczny jest ważnym czynnikiem politycznego odrodzenia, o którym jednak w owym roku ledwo marzyć mogliśmy- zagaił II Zjazd Przemysłowy 28 września 1917 roku inż. Edmund Zieleniewski, poseł do Rady państwa. Dzisiaj, kiedy znaczna część kraju w gruzach legła, kiedy setki zakładów będących w pełnym rozwoju, pożoga wojenna doszczętnie zniszczyła, policzmy szkody, zastanówmy się jak postąpić, aby straty rychło powetować, braki uzupełnić i ułożyć rozkład pracy na najbliższe lata by w najkrótszym czasie dała Ojczyźnie obfite żniwo. Obyśmy następny Zjazd odbyli jako wolni obywatele Zjednoczonej Polski!! (inż. Edmund Zieleniewski)
Tytuły niektórych referatów:
Dr. Jan Kanty Steczkowski (Lwów;): „Organizacja bankowa, jako czynnik rozwoju przemysłu w kraju naszym".
Dr. Rogerbar Battaglia (Lwów): „Postulaty celno i handlowo polityczne dla rozwoju przemysłu galicyjskiego po wojnie".
Inż. Andrzej Wierzbicki (Warszawa): „Zasady polskiej polityki gospodarczej".
Prof. dr.Józef Mrozewicz (Kraków): „Przyrodzone podstawy górnictwa w Polsce".
Dr. Stanisław Reicher, dyr. fabr. (Dziedzice): „Zastosowanie produktów olejów mineralnych, pochodzących z przeróbki ropy Borysławskiej”.
Inż. Marian Wieleżyński, wł. fabr. (Borysław): „Przemysłowe zużytkowanie gazu ziemnego".
Inż. Adam Teodorowicz, dyr. gaz. (Lwów): „Przemysł gazowy w Galicji”.
Dr. Wiktor Kuźniar , (Kraków): „Przemysł przerobu łupków bitumicznych‘‘.
Maria Dudrewiczowa, dyr. szk. zaw. (Zakopane): „Organizacja przemysłu kobiecego”.
Aliza Froncz- Hubisztowa , wł. przeds. (Kraków): „Przemysł bieliźniarski”.
Siostra Nazaretanka (Kraków): „Działalność zakonu SS. Nazaretanek na polu przemysłu kobiecego”.
Fragment referatu Sióstr Nazaretanek:
Celem głównym Zgromadzenia jest praca wychowawczo-naukowa nad młodzieżą żeńską różnych stanów. Siostry utrzymują w tym celu tak w Galicyi, jak i w Królestwie Polskiem, dalej w Wiedniu, Paryżu. Londynie i Stanach Zjednoczonych Ameryki pensjonaty, szkoły, internaty i ochrony przede wszystkim dla dziewcząt polskich. Ażeby zaś w miarę swej możności przyczyniać się również skutecznie do podniesienia i rozwoju przemysłu tak kobiecego jak krajowego w ogóle i tym sposobem oprócz wychowania i wykształcenia ogólnego zapewnić swym wychowankom, w miarę ich potrzeb i stanowiska, jakie później zajmą w świecie i niezależny kawałek chleba - obok swych zakładów wychowawczych jeszcze dawno przed wojną, Siostry pozakładały przy swych klasztorach pracownie przemysłowe…Siostry rozbudzają w swych wychowankach znajomość i umiłowanie wyrobów ojczystych, wykonanych przez siły krajowe i chrześcijańskie…Już w ogródku dziecięcym podaje się do rąk dziatwy, o ile to tylko możliwe, zabawki wyrobu krajowego i prowadzi od czasu do czasu już z dziećmi od 4—6 lat pogadanki w sposób dla nich przystępny, o płodach i wyrobach krajowych. „W naszym kochanym polskim kraju robią prześliczne zabawki dla dzieci, niech każde z was dziatki prosi rodziców, by św. Mikołaj przyniósł wam zabawki wyrobu krajowego, pamiętajcie tylko wyrobu krajowego". Siostry otaczają dzieci na każdym kroku w klasie, w sypialni, w jadalni, w kaplicy, sprzętami i przedmiotami zrobionymi w kraju przez naszych rzemieślników, korzystają z każdej okazji, by zwracać na to uwagę dzieci, podnosząc bądź firmy polskie, bądź piękność i trwałość wykonania, a wszystkich troską jest, by dzieci od wejścia do zakładu, żyły w atmosferze nie tylko katolickiej i rodzinnej, ale i rdzennie polskiej, której wyrazem doskonałym jest nasza rodzinna kultura, nasz styl, nasz, przemysł. Nawet w ciągu tej wojny Siostry we Lwowie nie odstąpiły ani razu od tej zasady. Chodzą z dziećmi jeszcze Siostry na odczyty i wystawy, urządzane w celu podniesienia przemysłu krajowego, prenumerują różne pisemka w tym duchu.
Po wygłoszeniu referatu przez S. Nazaretankę Wiktorynę Podgorską, Zebranie uchwaliło jednomyślnie: Przedłożyć Prezydium II. Galicyjskiego Zjazdu przemysłowego wniosek o zajęcie się i poparcie u Władz krajowych pracy i usiłowań Zgromadzenia SS. Nazaretanek na polu rozwijania i podniesienia przemysłu kobiecego krajowego.
Maria Dudrewiczowa referat „Organizacja przemysłu kobiecego” zakończyła wnioskami:
1) aby Wydział krajowy przy układaniu na nową kadencję listy członków do krajowej Komisji dla spraw przemysłowych powołał w skład tej Komisji z głosem stanowczym, także kobiety,
2) aby Rząd zamianował inspektorkę dla robót kobiecych, której zadaniem byłoby hospitowanie nauki robót kobiecych analogicznie, jak istnieje inspektor dla nauki rysunków, zamianowanie inspektorki przemysłowej dla zakładów przemysłowych.
3) aby władze centralne uwzględniały przy dostawach wojskowych, rządowych i krajowych przemysł kobiecy.
4) aby wszystkie w centrach kraju istniejące spółki udziałowe w dziedzinie bieliźniarstwa, konfekcji damskiej i hafciarstwa - utworzyły organizacje związkowe.