Szanowni Państwo! Mówi się, nie bez racji, że jeden obraz wart tysiąca słów. Jasne! Zwłaszcza, jeśli słowa próbują zastąpić, czy odmalować jakiś widok. Stąd opisy przyrody w literaturze nie cieszą się specjalnym uznaniem czytelników. Obrazy i dźwięki działają bezpośrednio na zmysły, a słowa odbieramy dopiero za pośrednictwem rozumu. Litery, cyfry i nuty po to zostały stworzone, żeby przekazywać treści osobom wtajemniczonym. Litery ułożone w jakimś porządku oznaczają słowa, ale tylko w konkretnym języku. Cyfry zrozumiałe są bardziej powszechnie, niezależnie od języków jakie znamy. Ale poukładane w skomplikowane wzory przeplatane literami greckimi, są już zrozumiałe tylko dla wąskiego grona odbiorców. Sprawa z nutami ma się znacznie gorzej. Mało kto je jeszcze rozróżnia, a tym bardziej czyta i potrafi zamienić zapis na dźwięki. Łatwo, lekko i przyjemnie przyswajamy tylko to, co dostarczają nam zmysły. Praca umysłowa dla wielu zdaje się zbyt wyczerpująca. Stąd reklamy odwołują się właśnie do zmysłów, co najwyżej zapewniają, że jacyś bliżej nieznani eksperci sprawdzili przydatność proponowanego produktu. Reklama poglądów, czy raczej ugrupowań politycznych nie jest tu wyjątkiem – każe nam jednych kochać, innych nienawidzić i nie zadaje sobie nawet trudu, żeby nas przekonywać, za co mamy np. nienawidzić Prawo i Sprawiedliwość. Po prostu za to, że jest i kwita! Pozdrawiam i do następnej soboty
Małgorzata ToddWOJNA WRONOdcinek 4. Czarna wołga, z najważniejszym pasażerem kolumny pojazdów, zatrzymała się na placu apelowym twierdzy modlińskiej. Wysiadł z niej generał Mietwiejew i w asyście majora Miernoty udał się do gabinetu, w którym zwykle rezydował podczas wizytacji. – Herbaty? – zaproponował Miernota. – Później. Jaka jest sytuacja? – Oficerowie odgrażają się, że nie wydadzą rozkazów strzelania do własnych braci. – To oni nie wiedzą, że za nie wykonanie rozkazu w stanie wojennym kulka w łeb? – Właśnie. – Co właśnie? Gdzie oni są? – W carskiej komnacie, czekają. Zaprowadzić? – Nie. W gromadzie czują się silni. Będziecie ich wzywać pojedynczo. – Wszystkich? – Zobaczy się. Iwan Iwanowicz Mietwiejew nie miał gotowego planu. Dobrze znał salę, w której zgromadzono zbuntowanych oficerów, jak zresztą całą twierdzę wybudowaną w dziewiętnastym wieku przez jego ziomków. Tu Rosjanie umacniali swoją władzę. Grube ściany zaopatrzono w zakratowane okienka z widokiem na mur graniczny, miejsce kaźni, gdzie rozstrzeliwano nieposłusznych Polaczków. Teraz wystarczyło tylko kontynuować tę starą, dobrą tradycję. – Nastawcie samowar i dajcie mi listę tych buntowników. – Lista jest na biurku, zaznaczyłem na niej tych najbardziej aktywnych, a czaj gatow, skolko ugodno – odparł przymilnie Miernota. W lansadach pobiegł do kredensu, gdzie stał samowar. – Jak zwykle? – upewnił się. Skinięcie głowy generała oznaczało, że herbatę należało odpowiednio wzmocnić. CDNPoprzednie odcinki można znaleźć na www.mtodd.pl Małgorzata Todd
Teatrzyk Zielony Śledź ma zaszczyt przedstawić sztukę pt.Najstarszy człowiek świata Występują: młoda reporterka i redaktor prowadzący Młoda – Mam super rewelację!Redaktor – Lepiej późno niż wcale.Młoda – Co powiesz na wywiad z najstarszym człowiekiem świata?Redaktor – Brzmi zachęcająco.Młoda – To tylko początek sensacji. Wyobraź sobie, że ten człowiek nie jada owoców i warzyw!Redaktor – To trochę nie po naszej linii, ale trudno. Jak sensacja, to sensacja. Pije?Młoda – Umiarkowanie, ale za to pali.Redaktor – Trawkę?Młoda – Tego nie wiem. Redaktor – Może chociaż jeździ na rowerze?Młoda – Obawiam się, że ścieżek rowerowych nie da się przy tej okazji zachwalić.Redaktor – Trudno. A czym się ten człowiek zajmuje?Młoda – Jest na emeryturze. Redaktor – Jasne, ale czym się zajmował, zanim przeszedł na emeryturę?Młoda – No... głównie podróbkami.Redaktor – A konkretnie?Młoda – Fałszował akty urodzenia. KURTYNASzanowni Aktorzy!Zapraszam to współpracy przy tworzeniu Teatrzyku Zielony Śledź. Umieścimy nasz teatrzyk na YouTube.
To znakomita forma promocji. Chętnych do współpracy proszę o kontakt na adres: [email protected]