Gdzie jesteś, Polsko?.. W książkach Sienkiewicza?..
Czy we wspomnieniach tych wzajemnie sprzecznych?..
Czy w tym, co dziejów licznik już policzył,
I do archiwum skierował na wieczno?..
Gdzie jesteś? Odezwij się, ile czekać?
Daj znów usłychać zew Twój tak potężny...
Do sfory kundli krzyknij, nie daj szczekać
Gdyż głos zabiera dobry, mądry, mężny -
Lecz milczysz... Może Ciebie już i nie ma?
I ziemia ta co kiedyś Tobą była,
Jest niczym... Tylko szarość, zbrodnie, ściema,
I bydła obojętność Cię zabiła?
Czy może sztandar ten czerwono - biały
Nie znaczy nic - i lampka chanukalna,
Menora Twym symbolem już na stale,
A duchem wszechsprzedaż synagogalna?
A może Tyś nie ziemią, tylko sercem,
Tak szukającym swych prawdziwych dzieci?..
Czy Tyś, Ojczyzno, tym cierniowym wieńcem,
Czy zniczem, co wciąż na Krakowskim świeci?..
...Szukajmy, więc, wołajmy - też działajmy,
By Cię odzyskać, gdyż pod jarzmem jęczysz.
Pytajmy; mimo tego sobie znajmy:
Czymbyś nie była - a jednakże jesteś.
- Zaloguj się aby dodawać komentarze
- 586 widoków